Ulico głośna, ulico wierna,
rozsiadła w mieście pod niebem wysokim (…)
Gwarna i ludna w skwarze południa,
jak rzeka płyniesz falą w głąb dziejów,
a nocą – cieniem bruki zaludniasz
i wiatr księżycem po jezdni wieje.
Ulico moja, każdy twój kamień znam,
wszystkie okna i wszystkie bramy (…)
i lubię twarze zawsze te same.(…)
Ulico wierna, ulico gniewna,
Ulico w krzyku, i skargach, i we łzach
To nic. Odchodzę. I ciebie żegnam,
To tylko żegna ciebie poezja.
Tadeusz Borowski, „Pożegnanie Skaryszewskiej”
Ulica Skaryszewska… Wytyczona ponad 130 lat temu, o długości zaledwie 200 m, pamiętająca czasy minione i historie ludzi przeżywających tu właśnie chwile swojego życia… Nieoczekiwanie i dla nas stała się ważna. I my możemy powiedzieć, że jest także „nasza”, poprzez codzienność spotkań i rytm przeżywanego tutaj szkolnego dnia.
O tym, jak ulica wyglądała w przeszłości i jakie były jej dzieje, uczniowie klas starszych mogli dowiedzieć się podczas lekcji historii w dniu 17 listopada 2017 roku, którą poprowadziła pani Róża Karwecka, mieszkająca przy ulicy Skaryszewskiej od 1945 roku. Uczniowie poznali krótkie, ale ważne informacje, dotyczące bliskiego im miejsca. Okazało się, że budynek, w którym uczą się, „widział" wiele. Został wzniesiony w latach 1934 – 1936. Było tutaj gimnazjum i liceum dla chłopców im. Gen. Jakuba Jasińskiego. W czasie wojny hitlerowcy zamknęli szkołę i utworzyli obóz przejściowy dla Polaków, wywożonych na roboty do Niemiec. O doświadczanym cierpieniu, przemocy i głodzie przypomina tablica zawieszona na budynku oraz krzyż ustawiony przed szkołą w 2013 roku.
Pani Róża opowiedziała uczniom także i o tym, jak wyglądały dawniej mieszkania, meble, kuchnie na węgiel i kaflowe piece. Zdjęcia przybliżyły klimat powojennych czasów, a o wielu obejrzanych przedmiotach można powiedzieć, że niewątpliwie mają dziś historyczną wartość.
Dziękujemy pani Róży za przekazanie uczniom wiedzy na temat historii najbliższego środowiska.
Marzena Gołębiowska
